Dit reisverslag is in blogvorm, dus het recentste verslag staat eerst.
Wil je chronologisch lezen, klik dan op de respectievelijke hoofdstukken in de rechterkolom.
Ik hoop voor jullie evenveel genot tijdens het lezen als wij tijdens het reizen hadden.

vrijdag 26 april 2013

La Coupole

Oorlog.

Ik had hier niet echt zin in, de groene gids heeft een sterretje geplaatst naast Bunker van Eperlecques.
De rest van het gezelschap vroeg mij, "En waar gaan we nu naartoe?" op licht afkeurende wijs. Veel meer dan een 'bunker' kon ik niet antwoorden. Want dat er ook een 3D-planetarium gebouwd was, durfde ik al niet meer zeggen, zeker niet omdat ik het programma bekeken had, en die namiddag vertoonde men daar 'Monstres des Mers 3D'.

Het is pas als je midden het bergmassief, tussen de bomen een enorme koepel ziet, dat je een eerste keer beseft dat we hier niet zomaar een bunker op het programma staan hebben.


Dit is een megalomaan nazi project, een stokageruimte en lanceerbasis voor V2 raketten om Londen te vernietigen. De raketten worden langs spoorlijnen vanuit Duitsland de basis binnengebracht, en kunnen op verschillende plaatsen gelanceerd worden.
Uiteindelijk is hier geen enkele raket afgevuurd. De site werd massaal door de geallieerden gebombardeerd zodat de Duitsers het plan tegen het einde van de oorlog toch maar afvoerden.
Tijdens het bezoek wordt duidelijk hoe dicht we tegen een totaal andere wereld gestaan hebben.


Via een ondergronds gangenstelsel kom je in het centrum onder de koepel. Het volledige complex werd uitgehouwen uit de rotsen, de wanden werden tussen een bekisting en de rots volgestort met beton.
Na de bombardementen van juli 1944 werd de bunker afgesloten, en bleef hij onbereikbaar, ongebruikt, gewist uit het geheugen tot in 1997 de site werd omgevormd tot historisch herinneringscentrum.


Via je koptelefoon hoor je nederlandstalige geluidsfragmenten bij wat je ziet.
Het verhaal van de deportatie en jodenvervolging kan niet genoeg verteld worden.


Door de gangen weerklinkt af en toe het alarm, je hoort bommen vallen. Het licht valt af en toe uit.


Eens je in het centrum bent neem je de lift naar de bovenste verdieping net onder het koepelgewelf.
Er worden twee films vertoont, naargelang het parcours dat je wil volgen. Bekijk die film toch maar, onthutst waren we. Je denkt het verhaal te kennen. Maar toch.
Het circuit REX toont de evolutie van V1 over de atoombom naar de ruimtevaart, de merites van Wernher von Braun.
De V1


De V2 of de A4 raket.


De motor van de V2



Little Boy, de bom op Hiroshima


Een uitgebrande motor.


De lens van de camera in een spionagetoestel.


Een beeld op een deel van de koepel.


Van V2 tot saturnusraket en ariane

De spoetnik, ocheere, op ware grootte.

Als je even in de buurt bent,
ga hier toch maar even naar toe.
Indrukwekkend en aangrijpend.
http://www.lacoupole-france.com/

meer foto's


woensdag 24 april 2013

Le Marais Audomarois

Een vijf km ten noorden van Saint-Omer likt een moerasgebied dat vanaf de 7e eeuw werd in gebruik genomen door de monniken van Saint-Bertin.
Door het aanleggen van kanaaltjes kwam een heel vruchtbaar gebied vrij voor groententeelt. Nog steeds worden de watergangs bevaren met brede platbodems.
Interessant natuurgebied, waar we ons thuis wanen, en een deel aangelegd met paden, brugjes, observatiehut en gelukkig een trekveer.


Een ruime parking op wandelafstand van het natuurgebied aan La Maison du Romelaëre (Rue du Romelaëre, Clairmarais). Langs een aangelegd wandelpad kom je in het midden van het natuurgebied.


Niet twijfelen als in het *centrum* van Clairmarais afslaat in de Rue du Romelaëre, gewoon doorrijden. Wegwijzers staan er niet, blijkbaar zien ze dat hier nog niet echt als toeristische topattractie, maar de weg loop recht naar de parking.
Ons ontbijt is ondertussen wel al verteerd, maar we hebben nog wel een snee brood en ... *pompelmoezen* mee van thuis. IJsberend, niet van ongeduld maar van de kou, nemen we wat energie. Het is middag en 'la maison' zet zijn deur pas open om 14.00 u.
Het is pas als we de wandeling inzetten dat we zien dat hier ook mooie een schuur met picknicktafels én toiletten staat. Misschien nog een tip, gebruik dit sanitair toch maar, want straks wandel je konstant naast, op of in het kabbelende water, wat altijd stimulerend werkt.

Ze zitten al op ons te wachten.

Moet een prachtige streek zijn om te bezoeken als het warm is.




 
De zon komt er af en toe door.

Vanuit de observatiehut kan je de trekvogels observeren.
De wind giert door de kieren van de stekdonkere hut. Als je de luiken open doet bevriezen je vingers aan je verrekijker of fototoestel.
- Ontwerptip: denk ook eens aan zo'n toestellen met ingebouwde handverwarming -




De terugweg loopt voor een deel over hetzelfde parkoers, met hier een ophaalbrug. Later splits de weg, en geraak je van de kandans van de stappen op de loopplanken af. Het geluid van je eigen stappen op het hout is het enige de de rust in deze stille omgeving verstoort.



De stammen van deze 'mangrove'achtige begroeiing wordt afgegeten door de schapen, zo zorgen zij voor het behoud van de veelzijdige vegetatie in dit gebied.

Een trekveer brengt ons op het einde terug naar de start van de wandeling.


We hoeven zelf niet te trekken, we worden geholpen door de superviseurs bij een groep kinderen op schooluitstap.

kaartje van onze wandeling:


Je kan hier in de buurt nog een boottrip doen in dit moerasgebied, maar we hebben nog een afspraak met de geschiedenis.

Meer foto's

zondag 21 april 2013

Musée de l'Hôtel Sandelin


Consternatie alom als we de deur van het oude herenhuis opensteken. Visiteurs!
Verschillende gardes worden er bij geroepen, telefoneren heen en weer. Bezoekers vanzeleven.
De Belgique? Mon Dieu!
We begrijpen het niet echt goed. In de gids stond duidelijk dat dit museum te bezoeken was, dus het lijkt me sterk dat wij de enige toeristen zijn die dit museum aan doen.
Er wordt de volgende dag een nieuwe tentoonstelling geopend, en binnen een half uurtje start hier een persconferentie, perskaarten hebben we (nog) niet, maar ook daarvoor moest je ingeschreven zijn.

Als we duidelijk maken dat we vooral in de keramiek geïnteresseerd zijn, pas de problème, maar enkel de kelder en de vleugel met de nieuwe tentoonstelling zijn een niet te betreden zone voor ons, want ons door verschillende zaalwachters tijdens ons bezoek wordt duidelijk gemaakt. Ondertussen wordt het museum grondig schoongemaakt, het ruikt overal naar zeep en abres magiques. Zelfs de statig krakende houten trap wordt gedweild.

salle à manger
Het interieur van de woning van Marie-Josèphe Sandeling, gravin van Fruges, loont op zich al de moeite van een bezoek.
salon de musique

We lopen hier alleen rond, enkel het gekraak van het parket verraad enige activiteit in de salons,
de spreekwoordelijke stilte voor de invasie van de persmeute.

Een wandeling door de historische kollektie keramiek:



Plat rond
Pays-Bas, Delft18e siècle (1er quart)
Faïence à décor de grand feu en camaïeu de bleuHauteur en cm. 5,1 Diamètre en cm. 34,5 Poids en g. 1060Inscription : Monogramme : AIKCéramique

Ik zag nog nooit zoveel kostbaar delfts blauw bij elkaar, maar ook delfts geel.



Als ik me niet vergis kwam dit uit België.

Speelgoed in keramiek.


Verder is in het museum ook een merkwaardige verzameling aardewerken pijpen



We besluiten het gebouw vrij te geven voor de pers en zetten onze wandeling door de stad verder.


website van het museum
meer foto's

zaterdag 20 april 2013

Saint-Omer**

Wat kan er nog boeien tussen twee hoogtepunten zoals les deux caps en Louvre-Lens, en dan nog in een streek waarvan ik vroeger dacht dat ze ietwat mistroostig maar vooral saai was. Gebrek aan kennis is meestal de boosdoener.
Daarom mijn twee sterretjes bij de titel. De groene noemt deze dus vaut le détour. Dat past precies in ons schema. We maken een een ommetje.

Ontbijt.
Een echte château zal er zich niet aan bezondigen een ontbijtbuffet voor z'n gasten klaar te zetten. Meestal hoor en lees ik dan de reacties dat die franse ontbijten karig zijn. Ik denk dat franse gastheren gruwen van gasten die zich op een dergerlijke dis storten ze komen het liever persoonlijk tussen je lippen stoppen.

We beginnen met jus d'orange ou jus de pamplemousse? Het doet er niet echt toe wat je beslist, de ober vindt dat je ofwel een sinasmens of eerder een pompelmens en bediendt je naar eigen inzicht.
Café, café au lait, thé, chocolat chaud, het komt er allemaal aan. Maar eerst drie glaasjes zoetigheden.
We denken dat die van de kar van après-desserts van gisteren komen: riz condé met passievruchtencoulis, panna cotta met rode vruchten en, le maître gaf het een mooiere naam, gecondenseerde melk ingedikt met boter en suiker geparfumeerd met chicorei. Op de nuchtere maag heeft een welsh er niets aan.
Uitaard volgen nog croissant-chocoladebroodje-appelbroodje en pain grillé met honing-confituur-chocopasta (alles enkelvoud en met -tje)

Ijskoud is het nog als we de auto instappen. Zo koud dat je beter de gloeikaarsen goed hun werk laat doen want de dieselmotor heeft even moeite. Mevrouw gps wil ons naar de péage sturen, maar dit gaan we even anders doen. We nemen de départementales met rontondes naar het centrum van Saint-Omer.


We bezoek eerst een museum, maar daar heb ik het in een later item over.
 In de groene gids staat een korte stadswandeling.


Net als wij het oude jezuïtencollege passeren zijn de lessen gedaan. De beleving wordt totaal.
"Hé monsieur joe teek foto de mie?"



Op het einde van de rue Saint-Bertin de ruïnes van de abdij Saint-Bertin en faubourg nord.




De gids heeft het over 'flaneren over de quai des Salines' maar dat werkwoord gebuik ik toch eerder in een andere omgeving.



We keren terug via de winkelstraat. Het is middag, alles wat niet met voeding te maken heeft gaat dicht en het is hier muisstil. Bevreemdend.




Mooie bakkerij met de schaduw van l'hôtel de ville of l'hôtel du Bailliage.



We eindigen onze stadswandeling in de Notre-Dame met een indrukwekkend interieur.



Rubens.


Notre-Dame des Miracles, voor een open gordijntje moeten hier waarschijnlijk in september zijn.


H.Erkembode waar men schoentjes van kinderen die moeilijk leren lopen achterlaat.


Forse orgelkast.


Kaartje van de wandeling:


meer foto's