Louvre-Lens

Onze laatste dag, en eigenlijk onze hoofdbestemming, het museum Louvre in Lens.
We wilden hier naar toe vanaf de opening. Een gebouw dat sowieso aanspreekt en collectie die je eigenlijk moet gezien hebben.

Het ontbijt was dit keer in de brasserie, maar voor de rest was het dezelfde start met de jus die je de dag voordien gekozen had, want de maître had het zo onthouden, ook al wilde je nu eens een jus de pamplemousse, je kreeg jus d'orange. Gisteren vond je dat ook het lekkerste.
Dezelfde riz condé, panna cotta en chicoreidik met mini boterkoeken en warm stokbrood.
We wisten wat ons te wachten stond, en wat onze maag aankon.

Maar Lens dus.
Een beetje een grijze buurt, met enorme voetbalstadia, met parkings waar je eindeloos rond rijdt zonder een andere auto tegen te komen.
Uiteindelijk kom je bij de parking het dichtst bij het museum. Een kleine wandeling brengt je tot de ingang.

 

De verlichting bekoort me al meteen. De kabel die zigzaggend over het betonnen wandelpad gaat.
Simpel maar net, och ja ik ben snel fan als iemand een beetje anders denkt.

De site van het museum beneemt me onmiddellijk de adem. Ik had al foto's gezien, maar kon met niet voorstellen hoe de werkelijkheid was. Ik ben ook verstomd hoe de omgeving me doet denken aan de wandeling op het strand van cap blanc nez. Het beton als zand, de strookjes gras als de stenen op het strand met kleine waterpartijen er rond. Het museum als de steile rotswand.

De toegang tot het museum is nog het gehele jaar gratis. Je krijgt een Ipad met koptelefoon en mediabegeleiding, gratis. Je bezoek dit museum op je eigen tempo. Ik denk dat we hier met ons vieren VIER uur hebben rondgelopen in de galerie du Temps. Poepsimpel maar o zo effectief.
Eén grote hal, lichtjes afhellend, met alle kunstwerken in chronologische volgorde, in drie geografische gebieden naast elkaar. De tijdslijn staat in de wand gegrifd zodat je met één oogopslag ziet waar je bent. Bovendien krijg je via je Ipad de nodige info waar je maar wilt. Je loopt werkelijk én virtueel door de hal. Allemaal tesamen maar toch iedereen afzonderlijk. Een fantastisch holistische ervaring.

De opzet is zo eenvoudig dat je je afvraagt waarom niemand hier vroeger heeft aan gedacht.

We beginnen in Egypte

En deze stier - schenkkan doet me zo aan le Corbusier denken. Dit keramiek is me de reis alleen al waard.

En dan zie je hoe hedendaags ze in de oudheid bezig waren. Beeldjes bestaand uit afzonderlijk bewegende delen, in verhoudingen waar Picasso jaloers zou van worden.

Onderweg genieten we allemaal

Het is ook bevrijdend om anderen te zien opgaan in de cultuur.

Het materiaalgebruik van het gebouw is bijzonder, het gebouw is er maar wil er niet echt zijn. Je ziet het nooit echt, de kunstwerken spelen de hoofdrol. Het gebouw zorgt voor het ideale licht, de meest neutrale setting. Zelfs ik ga helemaal op in de architectuur.

Fantastisch ook hoe intiem je met een kunstwerk kan worden. Je loop hier met een hoop volk rond. Toch kan je ongelooflijk dicht bij het werk zelf komen. Je kan echt binnentreden in het kunstwerk, geholpen door de gids die je auditief meevoert.

Ik ben ook bijzonder blij dat architect Eduard Mansart hier een bijzondere plaats krijgt. Wie weet, ooit. Enfin.

Ook de andere gedeelte van het museum zijn interessant

Maar de bibliotheek verdient een speciale vermelding. Als we ons hier laten gaan zijn we vandaag niet meer thuis.

Deze bib alleen al was de entreeprijs meer dan waard. Och ja, het was gratis.

De site verbergt niks van z'n verleden.

Nog maar eens een plaats waar we beslist moeten terug komen.
We zijn zodanig onder de indruk, en zodanig ondergedompeld geweest in cultuur, zodanig outgegaan with a bang, dat we wat nog gepland stond laten voor wat het was en gewoon naar huis rijden.
Dit was het wel, qua hoogtepunt kan dit tellen.
Dit is het beste museum dat ik ooit bezocht heb. Een waar je eigenlijk niet weg van wil. Een waar je voelt dat je gevoed wordt, waar zoveel te ontdekken is zonder enige mufheid, saaiheid of moeheid.

Het is een mooi sluitstuk van onze driedaagse uitstap. Hoogtepunt na hoogtepunt, daar waar we het nergens verwachtten. Voor dit museum waren mijn verwachtingen het hoogst maar nooit had ik durven verhopen dat dit zo boeiend zou zijn.

architectuur: SANAA architects
museum: Louvre Lens
nog meer foto's